Πασιονάρια

(Passionaria, 1895 – 1989). Ψευδώνυμο της Ισπανίδας επαναστάτριας και πολιτικού Ντολόρες Ιμπαρούρι. Κόρη ανθρακωρύχου, σε νεαρή ηλικία αναμείχθηκε με το επαναστατικό κίνημα στην πατρίδα της. Το 1917 προσχώρησε στη σοσιαλιστική οργάνωση της πόλης Σαμορόστρο και τρία χρόνια αργότερα έγινε μέλος του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Το 1930 έγινε μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής και το 1932 μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Ως ανώτατο στέλεχος του KKI ανέπτυξε δράση στο γυναικείο κίνημα και για μια περίοδο διετέλεσε αρχισυντάκτρια της εφημερίδας του κόμματος Μούντο Ομπρέρο. Φυλακίστηκε έξι φορές. Στη διάρκεια του 7ου συνεδρίου της Κομιντέρν (1935) εξελέγη αναπληρωματικό μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής. Το 1936 εξελέγη βουλευτής στο ισπανικό κοινοβούλιο και τον επόμενο χρόνο αντιπρόεδρός του. Στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου έπαιξε αποφασιστικό ρόλο και αναδείχθηκε σε μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες της ισπανικής δημοκρατίας στον αγώνα της εναντίον του φασισμού. Μετά την επικράτηση του Φράνκο κατέφυγε στο εξωτερικό και για πολλά χρόνια έζησε ως πολιτική πρόσφυγας στη πρώην ΕΣΣΔ. Το 1942 έγινε γενική γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας και το 1960 πρόεδρός του. Το 1977, λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο, ξαναγύρισε στην Ισπανία. Η Π. τιμήθηκε το 1964 με το βραβείο Λένιν για την ειρήνη. Έγραψε πολλά έργα πολιτικού περιεχομένου, τα σπουδαιότερα από τα οποία μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες.